ધર્મીને ત્યાં ધાડ !! • લેખકઃ ચીમન પટેલ ‘ચમન’ October 31, 2013
Posted by chimanpatel in : ટુંકી વાર્તા , 7 commentsમેઘાને ‘ગ્રોસરી સ્ટોર’માં મારે અવાર નવાર મળવાનું થતું હતું.
બંને ગુજરાતી હોઇ ‘કેમ છો?’ નો અમારો વહેવાર હતો, પણ કોઇક કોઇક વાર અમે એક બીજાના કુટુંબીઓની વાત કાઢીને, સ્ટોરમાં થોડો સમય પસાર કરી લેતા હતા.
આજે મેઘાએ મને સ્ટોરમાં જોતાં જ ઉભો રાખ્યો ને કહ્યું; ‘મારે તમને એક વાત કરવી છે જો તમારી પાસે થોડો સમય હોય તો?’
‘સ્યોર’, મારે કોઇ ઉતાવળ નથી!’ મેં કહ્યું.
મેઘાએ વાતની શરુઆત કરી; ‘તમે મારા દિકરા વિશે જે સલાહ આપી હતી એ સાચી પડી!’
વાત એમ હતી કે અમારી એક બીજાના કુટુંબોની વાતોમાં એક વાર મેં મેઘાને પુછેલું; ‘તમારા કુટુંબમાં તમે કોણ કોણ છો?’
મેઘા બોલી; ‘‘હું અને મારો ૧૮ વર્ષનો દિકરો બસ.’
‘કેમ, તમારા ‘હસબન્ડ’….’ હું આગળ બોલવા જાઉ ત્યાં જ મેઘા બોલીઃ ‘એ, બે વર્ષ પહેલા ‘હાર્ટએટેક’ માં ગુજરી ગયા!’.
મેં દિલસોજી વ્યક્ત કરી અને ત્યારથી મને મેઘા માટે કુણી લાગણી પેદા થઇ હતી.
એક દિવસે એણે, સામે ચડીને, મને એના દિકરા કુનાલની પ્રશંસા કરતાં એના એક સારા કામની વાત કરી.
કુનાલ એક દિવસ એની ગાડીમાં ‘ગેસ’ ભરી રહ્યો હતો ત્યારે બાજુના પંપ પર ‘ગેસ’ ભરવા પ્રયત્ન કરતી એક દેખાવડી ‘મેક્સીકન’ યુવતિએ કુનાલ પાસે આવી, પેટ્રોલ ભરવા થોડા પૈસા આપવાની કામણ હાસ્ય સાથે માગણી કરી. કુનાલે એના પાકીટમાંથી દસ ડોલર કાઢીને એને આપ્યા. હાસ્ય વેરતી, આભાર માની એ એની ગાડી માં ‘ગેસ’ ભરવા લાગી.
આ વાત મેઘાએ મને જ્યારે કહી ત્યારે મેઘાને મારાથી કહેવાઇ ગયું હતું; ‘ધર્મીને ત્યાં ધાડ કેમ પડતી હશે’?
મેઘા બોલી;‘હું સમજી નહિ! તમે શું કહેવા માગો છો?’
મેઘાને ચેતવણી આપતાં મે ઉમેર્યું; ‘મેઘાબેન, અત્યારનો સમય સારા માણસો માટે નથી. આજકાલ આવી દેખાવડી છોકરીઓ ભલા માણસોનો લાભ લઇ એમને જ ફસાવતી હોય છે. ભલમણસાઇનો જમાનો હવે રહ્યો નથી! સારા માણસો આ ભૂલી જાય છે એમની ભલમણસાઇના જોશમાં!
આજે મેઘાને એના દિકરા કુનાલની કોઇ બીજી સારી ભલમણસાઇની વાત કહેવી હશે એવું મને લાગ્યું.
મેઘાએ વાતની શરુઆત કરી.
ગઇ વખતની જેમ, એજ પંપ પર, પેલી ‘મેકસીકન’ છોકરીએ ફરી કુનાલ પાસે આવીને પૈસાની માગણી કરી ત્યારે કુનાલે આ વખતે દિલગીરી સાથે એ છોકરીને કહેવું પડ્યું ‘ ‘સોરી’, મારી પાસે તમને આપવા જેટલા પૈસા નથી’
‘ઓકે’ કહી એ તો એની ગાડી પાસે ગઇ અને ફોન પર વાત કરવા લાગી જે કુનાલે જોયું અને એને થયું કે ‘બલા ગઇ’!
પાંચ મિનિટમાં તો પોલીસ ત્યાં આવી ગઇ! પોલીસની પૂછપરછમાં પેલી યુવતિએ પોલીસને કહ્યું; ‘ મારે થોડા પૈસા ગેસ માટે ખૂટતા હતા તો આ યુવાન પાસે પૈસાની માગણી કરી તો એણે પૈસા આપવાની સામે ‘સેક્સ’ની માગણી મૂકી. પોલીસ કુનાલ પાસે આવીને પેલી યુવતીની વાત કુનાલને કહી. કુનાલ પોલીસને કહેતો રહ્યો કે એ યુવતી ખોટું બોલે છે. એણે એવું કહ્યું જ નથી! આગળની એ છોકરીની વાત કુનાલ કહેવા જતો હતો, પણ પોલીસે કુનાલને પુરો સાંભળ્યા વગર જ એને હાથકડી પહેરાવવા જતો હતો ત્યાં જ આ બધું નિહાળતો સ્ટોરનો ભારતીય માલિક દોડતો ત્યાં આવી પહોચ્યો. એ માલિકે પોલીસને કહ્યું; ‘હું આ પંપનો માલિક છું ને આ છોકરી આવી રીતે લોકોની પાસેથી પૈસા પડાવે છે એ મેં જોયું છે. કેટલાયે દિવસોથી હું આની ફરિયાદ પોલીસને કરવા વિચારતો હતો. આ છોકરાને હું સારી રીતે જાણું છું. મને આ મોકો મળતાં આ છોકરીને આજે ખુલ્લી પાડવા દોડતો આવ્યો છું. આ છોકરો બિલકુલ નિર્દોષ છે. હું એની આપને ગેરંટી આપું છું.
આ સાંભળી પેલી છોકરી તો ઝટ ગાડી ચાલું કરીને ત્યાંથી ભાગી અને એની પાછળ ભાગી પોલીસ.
કુનાલે એ માલિકનો ખુબ ખુબ આભાર માન્યો એને આ ન કલ્પેલા સંકટમાંથી બચાવવા માટે .
બસ, આ જ વાત મેઘાને મને કહેવી હતી. ધર્મીને ત્યાં કેમ ધાડ પડે છે એ વાત એને હવે સમજાઇ ગઇ હતી!!
(૨૦ઓક્ટોબર’૧૩)
**********************************************
નિયતિ અમારે ત્યાં કદી માંડી પડી નથી ! April 24, 2013
Posted by chimanpatel in : ટુંકી વાર્તા , add a commentઆજે નિયતિને ત્યાં અમારે જમવા જવાનું હતું.
અમે અમારી ટેવ મુજબ સમયસર પહોચી ગયા. બારણા પરનો ‘બેલ’ દબાવતાં, હસતા મુખે બારણુ ખોલી નિયતિ બોલી; ‘મને હતું જ કે તમે જ હશો! તમારા સિવાય કોઇ મારા ત્યાં ‘ઓન ટાઇમ’ આવતું નથી!’ અમારો આભાર માની, અમને એની બેઠકરૂમ સુધી કંપની આપી, બેસવાનું કહી પુછ્યું?;
‘ડ્રીન્કમાં શુ આપુ તમને?”
મેં કહ્યું; ‘બધાને આવવા દો પછી લઇશ’
‘તો ઠંડુ પાણી તો લેશોને?’
‘ના, પાણીતો અમે ઘેરથી પીને નિકળ્યા છીએ.’
ટી.વી. ચાલું કરી એ બોલી, ‘તમે આ સીરીયલ જુઓ છો? સરશ આવે છે. તમે જૂઓ અને હું જલ્દી જલ્દી તૈયાર થઇ તમને કંપની આપવા આવી જાવ છું’
‘તમારા મિસ્ટર દેખાતા નથી’ મેં પૂછ્યું.
‘એ જરા થોડી વસ્તુઓ લેવા સ્ટોરમાં ગયો છે તે આવતો જ હશે.’ કહી નિયતિ તૈયાર થવા સરી ગઇ.
એના ગયા પછી મેં ધર્મપત્ની તરફ જોયું. એ બોલી; ‘મને નાહકના તમે ઉતાવળ કરાવી! મારે સાડી બદલવી હતી,પણ જવામાં મોડું થાય અને તમે મારી ઉપર બગડો એટલે મેં સાડી પણ ન બદલી!!’ બાકીની એની ફરિયાદ એની આંખોમાં હું વાંચી ગયો. અમે બંને ઘડીભર ચૂપ રહ્યા એ દરમ્યાન નિયતિ તૈયાર થઇને આવી ગઇ, અને એના મિસ્ટર પણ આવી ગયા.
થોડા મહિનાઓ પછી, નિયતિને ત્યાં ફરીથી જમવા જવાનું થયું.
ટી.વી. ચાલું કરી, ધર્મપત્ની તૈયાર થઇ બહાર આવે એની રાહ જોતો ચાલુ કપડામાં હું સમય કાપી રહ્યો હતો. ધર્મપત્નીનો પ્રવેશ થતાં અને મને જુના કપડામાં જોઇ એ ભડકી, ને બોલી;’તમે હજુ તૈયાર નથી થયા?!’ એને આગળ બોલતાં અટકાવી મેં કહ્યું; ‘નિયતિ આપણા ત્યાં કાયમ એક કલ્લાક મોડી આવે છે. મારી ટકોરોથી પણ એનામાં ફેર પડ્યો નથી, એટલે મેં આજે એની આંખ ખોલવા એક નવો કિસ્સો અજમાવવાનો નિર્ણય કર્યો છે.’ પત્નીને ખુશ કરવા મેં કહ્યું; ‘તારે બીજી સાડી બદલવી હોય તો બદલી લે. આજે આપણી પાસે ઘણો સમય છે.’
‘પણ, મને પેટ ખુલ્લી વાત કરશો કે તમે શું કરવાનું વિચાર્યું છે?’
એની પાસે જઇ, કાનમાં મેં મારો કિમિયો કહ્યો.
‘ઓકે. ઓકે. હવે તમે તૈયાર થવા જશો પ્લીઝ?’
નિયતિના ત્યાં પહોચતાં, કામયની જેમ બારણાનો બેલ દબાવતાં, બારણું ખોલતાં નિયતિ બોલી; ‘તમે આજે આટલા માંડા!! તમે તો મારા ત્યાં કાયમ નિયમિત આવનારા આજે ખાસ્સો કલ્લાક માંડા છો?! ટ્રાફિક નડ્યો કે શું? એના પ્રશ્નોની ઝડીઓ પડૅ એ પહેલાં હું બોલ્યો; ‘ચાલો, તમારી બેઠકરૂમમાં બેસીને વાત કરૂં,’
બેઠકરૂમમાં દાખલ થઇ, બેઠક લઇ, પત્ની પર એક નજર નાખી લઇ, મે કહ્યું; ‘કોઇ કારણ તો નો’તું, પણ જાણી બૂઝીને અમે આજે માંડા આવ્યા છીએ.’ મારા આ જવાબથી નિયતિના આંખના ભવા ઊંચા થતાં મે જોયા. મેં વાતને આગળ વધારતાં કહ્યું; ‘અમને થયું કે આમેય તમારા કોઈ મિત્રો વહેલા તો આવતા નથી, અને અમારા કારણે તમારે કેટલી બધી ઉતાવળ કરવી પડે છે! એટલે, અમને આજે થયું કે તમને તૈયાર થવામાં પૂરતો સમય આપીએ અને અમારે એકાલા એકલા બેસી પણ ન રહેવું પડૅ.
નિયતિના માંના ભાવોમાં થતા ફેરફારોથી એને અમારો સંદેશ પહોચી ગયો છે એ અમે બંને વાંચી શક્યા.
ત્યારથી, નિયતિ અમારે ત્યાં કદી મોડી પડી નથી!!
(૧૯અપ્રિલ’૧૩)
***********************
પ્રિતના પાણી- ચીમન પટેલ ‘ચમન’ July 18, 2011
Posted by chimanpatel in : ટુંકી વાર્તા,Uncategorized , 1 comment so farપ્રિતના પાણી ચીમન પટેલ ‘ચમન’
‘પિયા આ…જા…સાવન આયા….’
રેડિયા પરથી મઘુર સંગીત દિવાનખાનામાં રેલાઈ રહ્ય્યું હતું. છત પરનો પંખો ગરમી સામે યુદ્ધે ચઢી જોર જોરથી ફરી રહ્ય્યો હતો.
અનુજા દિવાનખાનામાં આમતેમ આંટા મારી રહી હતી. ઘડી ઘડી એની નજર રસ્તા પર જતી હતી. નિરાશ હતી અને એની નિરાશા વઘતી જતી હતી. ભયથી મુખ પર ઉતરી આવતા પરસેવા પર પંખાની કેાઈ અસર વરતાતી ન હતી.
કંદર્પને આજે ઓફિસેથી ઘેર આવતાં રોજ કરતાં વઘારે મોડું થયું હતું. અનુજાના ચંિતાતુર સ્વભાવને સમજ્યા પછી કંદર્પ ઓફિસથી ઘેર આવવામાં નિયમિત બન્યો હતો. ઓફિસથી મોડું થવાનું હોય તેા અનુજાને અગાઉથી ફોન કરી જણાવવાનું એ ચૂકતો નહિ.
અનુજાને કામમાં સૂજ પડતી નો’તી. ઘરમાં એ આઘી પાછી થતી હતી અને વારંવાર બારણા પાસે કે બારી વાટે રસ્તા પર નજર નાખી લેતી હતી.ઓફિસે અને કંદર્પ સાથે કામ કરતા એક-બે મિત્રોને પણ એણે ફોન કરી જોયા.
‘મિટંિગમાં હોય અને ફોન કરવાનું તેા એ ભૂલીતો નહિ ગયા હોયને?’ અનુજા વિચારોના વાયરે ચડી; ‘ફ્રીવે પર ટા્રફીકમાં ફસાઈ ગયા હશે?..કારતો બગડી નહિ હોય ને?..કે પછી એમને અકસ્માત તેા નડ્યો નહિ હોય ને ?!’
અકસ્માતનો વિચાર આવતાંની સાથે એના ગાત્રો ગભરાટથી ઢીલા પડવા લાગ્યાં. શંકા-આશંકાના સાણસામાં એ ભીંસાવા લાગી.
‘ભલે કારને જે થવું હોય તે થાય, પણ એમનો વાંકો વાર ન થાય તેવું કરજે મા!’ અને એ સાથે અનુજાએ મનોમન માતાજીના પાંચ દીવા, એક નાળિયેર અને સવા પાંચ ડોલરની બાઘા પણ માની લીઘી.
‘એમના સ્વભાવ આગળ મારો સ્વભાવ તેા કંઈ જ નથી!’ અનુજા પાછી વિચારે ચડી. ‘હું મૂઈ ઘણી વખત એમની પર ગરમ થઈ જાઉ છું કારણ વગર, પણ એ કદી મારી પર ગરમ થયા નથી. સવારે ઓફિસે જાય તેા પણ મને જગાડે નહિ; એ જાણીને કે મારી ઊંઘ ન બગડે અને મને આરામ મળે. ખાવા-પીવાની બાબતમાં કોઈ તકરાર નહિ. હું જે બનાવું એ હસતા મોંએ ખાઈ લે. હું કો’કવાર ઉદાસ હોઉ તેા મારી પાસે બેસી ઉરની વાત કઢાવીને જ જંપે. મારા મનને બહેલાવવા બહાર લઈ જાય. મારો જન્મદિન ભૂલ્યા વગર દરેક વખતે નવી નવી ભેટો લઈ આવે.’
પછીતો કેવા સંજોગોમાં બંને મળ્યા. સમાજ અને સગાઓ સામે કેવી રીતે ઝઝૂમ્યા. એક બીજાને મેળવવા કેવી ને કેટલી રાહ જોઈ વગેરે વગેરેના વિચારોમાં એ ઊંડી ઉતરી ગઈ!
કંદર્પ બારણું ખોલી ઘરમાં આવ્યો.
સોફા પર વિચારોમાં મગ્ન થઈ બેઠેલી અનુજાની નજીક એ ગયો. નીચા નમી એણે અનુજાનું નાકનું ટેરવુ ઘીમેથી હલાવ્યું. અનુજાની વિચારમાળા તૂટી. કંદર્પ સામે જ ઉભો છે એનું એને ભાન થયું. એ ઊભી થઈ ગઈ. કંદર્પને જોરથી ભેટી પડતાં બોલી; ‘કેમ આટલું બઘુ મોડું કર્યું ?’
‘કેમ ! મે તને ગઈ કાલે તેા વાત કરેલી કે ઓફિસેથી છૂટી હું આપણા મકાન માટેની જમીન જોવા જવાનો છું’. સ્પષ્ટતા કરતાં કંદર્પે કહ્ય્યું.
કંદર્પને આગળ બોલતો અટકાવવા એણે એના ઓષ્ઠ કંદર્પના ઓષ્ઠ સાથે બીડી દીઘા !
બંનેના ઉરની ઉષ્મા પર પંખો સંતોષની શીતળતા ઢાળી રહ્ય્યો !
પાંખડી કે ડાળખી ? July 13, 2011
Posted by chimanpatel in : ટુંકી વાર્તા , add a commentપાંખડી કે ડાળખી ?
પાંખડી કે ડાળખી ? (લઘુકથા) 0 ચીમન પટેલ ‘ચમન’
———————————————————— ———
ગરમીથી બચવા, યાડૅનું કામ જટપટ પતાવી હું ઘરમાં આવ્યો. ઠંડા પડવા ઠંડુ પાણી પીવા હું રસોડામાં ગયો. ઠંડા પાણીનો પહેલો ગુંટડો મે હજું ગળે ઉતાર્યો નથી ત્યાં સાંજે જમવા આવનાર મહેમાનો માટે રસોઇ કરતી પત્નીએ પૂછ્યું ‘યાડૅમાં ફરી જવાના?’
‘આજે ખૂબ ગરમી છે એટલેતો બીજા કામ પુડતા મૂકી અંદર આવી ગયો. બોલો,આપની શું સેવા કરી શકું?’
‘મીઠા લીમડાના બેએક પાંખડા લાવી આપશો?’
એમની નમ્રતા જોઇ હું ના ન પાડી શક્યો!
મીઠા લીમડાના કુંડા પાસે પહોચી, વાંકા વળતાં વિચાર આવ્યો કે પત્નીએ બે પાંખડા કે બે ડાળખાં મંગાવ્યા છે? ઘરમાં જઇ સ્પષ્ટતા કરવાનો વિચાર ઘડીભર માટે આવી ગયો, પણ પુરુષ અને એમાં પટેલની જાત કંઇ નમતું આપે ?
મૂઝવણમાં માનવીને ભગવાન જરુંર સાંભળી આવે છે !
શનીવાર હતો એટલે હનુમાનજીને યાદ કયૉ. સંજીવની માટેની એમની મૂઝવણમાં એ જેમ આખો પર્વત ઊપાડી લાવ્યા હતા એમ હું આખું કૂંડંુ ઊપાડી પત્ની પાસે પહોચી ગયો.
મને કૂંડા સાથે જોઇ આશ્વ્ચર્યમાં ડૂબી પત્ની બોલી ઊઠી, ‘આ કઢીમાં નાખવા મે તો બે પાંખડા તમારી પાસે મંગાવ્યા હતા ને તમે તો આખું કૂંડંુ ઊપાડી લાવ્યા!! બળતામાં ઘી નાખતાં એમણે ઉમેર્યુંંઃ ‘હૈયું બાળવા કરતાં હાથ બાળવા સારા !’
એમને ઠંડા પાડવા મે મારી પાંખડાની અને ડાળખાની મૂઝવણની વાત કરી.
કપાળે હાથ મૂકતાં એ બોલ્યાઃ ‘ઓ ભગવાન! લેખક થઇને પાંખડા અને ડાળખાની તમને ખબર નથી!?’
